Cambridge Üniversitesi’ndeki fizikçiler, uzay-zaman içinde iki farklı noktayı birleştiren boru şeklindeki yapılar olan solucan deliklerinin varlığı için teorik bir temel oluşturdu. Bu çalışmada, eğer bir veri parçası veya fiziksel bir nesne solucan deliğinden geçebilirse, zaman yolculuğu ve büyük mesafeler üzerinden anında iletişim imkanı doğabileceği belirtiliyor. Fakat, Einstein’ın solucan delikleri son derece dengesiz ve bir şeyin geçmesi için yeterince uzun süre açık kalmıyor.
1988’de fizikçiler, Casimir enerjisi adı verilen bir tür negatif enerjinin solucan deliklerini açık tutabileceği sonucuna ulaştılar. Cambridge’de geliştirilen teorik çözüm, kuantum enerjisinin özellikleriyle ilgili olup, hatta vakumların bile enerji dalgalarıyla dolu olduğunu gösteriyor. Eğer iki metal plaka vakum içinde düşünülürse, bazı enerji dalgaları plakalar arasına sığmayacak kadar büyük olup, plakalar arasındaki uzay-zamanda negatif enerji oluşturacaktır. Bu durumda, solucan deliğinin tüp benzeri şeklinin kendisinin Casimir enerjisi üretebileceği sorusu ortaya çıkıyor. Hesaplamalar, solucan deliğinin boğazının ağzının genişliğinden katbekat uzun olması durumunda, merkezinde Casimir enerjisi oluşturduğunu gösteriyor.
Bu bulgular, solucan delikleri ve onların potansiyel uygulamaları üzerine yapılan araştırmalara yeni bir bakış açısı sunuyor. Cambridge’deki fizikçilerin çalışması, solucan deliklerinin varlığı ve işleyişi hakkında daha derin bir anlayış kazanmamıza yardımcı olabilir. Ancak, bu tür solucan deliklerinin gerçek dünyada inşa edilmesi veya kullanılması konusunda henüz bir teknolojiye sahip olmadığımız açık. Bu nedenle, solucan delikleriyle ilgili bu teorik çalışmalar, bilimsel topluluk içinde daha fazla araştırmayı teşvik eden heyecan verici bir gelişme olarak değerlendirilebilir.