Gartner, geçen yıl 2017 itibariyle CMO’ların IT’ye CIO’lardan daha fazla bütçe harcayacağı öngörüsünü yaptığında büyük yankı uyandırdı. Benzer şekilde IDC de “İş hattı yöneticilerinin” 2016’da IT harcamalarının yüzde 40’ını kontrol edeceğini tahmin ediyor.
Bu fazlaca tartışma yarattı; Tartışmaların çoğu tahmin edilebilir konulara odaklandı: CIO ve CMO’lar arasındaki ilişki (Pek iyi değil), CMO’ların ne tür uygulamalara odaklandığı (Çok ilginçtir, daha sonra ele alacağız) ve tedarikçiler bir CMO’ya satış yaparken takip ettikleri yolu nasıl değiştirmeleri gerekiyor (Herkes farklı olacağını düşünüyor ama kimse nasıl olacağından emin değil.) Bu değişimin işaret ettiği IT harcama türü üzerinde hiç kimsenin yorumda bulunmuyor gözükmesi enteresan. Öyle gözüküyor ki, herkes farklı kesiliyor olsa da pastanın aynı tür pasta olabileceğini varsayıyor. Bu büyük bir hata. CIO ve CMO’lar tarafından harcanacaklarını dikkate alırken herkesin IT bütçeleri hakkındaki varsayımları üzerinde yeniden düşünmesi gerekiyor.
IT CapEx ve OpEx’i arasındaki ilişki için bu dönüşümün ne anlama geldiğini anlamak hayati. Aynı şekilde iki rol (CIO ve CMO) ölçütlerine bağlı olarak aradaki farkı anlamak bilhassa önemli: Toplam sahiplik maliyeti (TCO) ve yatırım geri dönüşü (ROI) göre. CMO’ların IT bütçelerinin yarısından fazlasını kontrol edeceği öngörüsü hakkında ne düşünmeliyiz?
Aşikar olan çeşitli sonuçlar söz konusu ve şunu eklemeliyim ki CMO’ların IT bütçesinin yüzde 25, yüzde 50 hatta yüzde 70’ini kontrol edeceklerinde haklılar. IT bütçelerinin önemli bir pastasını CMO’ların kontrol ettiği bir dünyada IT harcama dinamiklerinin nasıl değişeceğini anlamak oldukça önemli.
CIO’ya daha az para
Öncelikle ve en aşikar olan şey şu ki, eğer toplam bütçenin az bir kısmını kontrol eden bir CIO iseniz, hem firma içinde hem de dışında daha az etkiye sahipsiniz.
Tedarikçiler tarafında harcama miktarınız oranında daha fazla veya az ilgi çekersiniz. Eğer daha az paranız varsa, daha az etkilisiniz.
Herhangi bir kişi özelde CIO’ların genelde ise IT organizasyonlarının daha etkili bir role ilerleyeceğini öngörebilir; yani onların değerlendirmeyi etkileyeceğini ama kararı vermeyeceğini ya da nakdi ellerinde bulundurmayacaklarını. Sonuç olarak CIO’lar ve IT organizasyonlarındaki personel karar vermenin ön safından destekleme tarafına geçerken nahoş bir öğrenme sürecinden geçecek.
CMO tarafına kayan ilgi tedarikçiler için de değişime neden olacak. Tedarikçiler iş sonuçları ve faydaları üzerinde daha fazla vurgu olmasını bekleyebilir; standartlar fonksiyonellik ve özellik kontrol listeleri üzerindeki odağın ise daha azını.
